دانلود صوتی مداحی کلیک کنید - مرحوم احمد دلجو
متن مداحی :
همه جا کربلا همه جا نینوا
تو حسین منی نور عین منی
تو خرامان برو من تماشا کنم
کرده مستم علی قد و بالای تو
به خدا بعد تو زندگی بی بهاست
همه جا کربلا همه جا نینوا
تو حسین منی نور عین منی
وای من اکبرم ابرن اربا شده
برده تاب و تبم پشت من تا شده
فاطمه مادرم بهر او در عزاست
همه جا کربلا همه جا نینوا
تو حسین منی نور عین منی
از لب نهر آب همه در پیچ و تاب
خون به لب تشنگی کرده دلها کباب
ساقی تشنه لب غرق بحر طعب
شده نقش زمین کوه عشق و ادب
همه جا کربلا همه جا نینوا
توحسین منی نور عین منی
شده قحطی آب کن عمو جان شتاب
شد خزان گلشن پسر بو تراب
زینب بی پناه درغم و اشک و آه
میکند در خیال به برادر نگاه
همه جا کربلا همه جا نینوا
تو حسین منی نور عین منی
شد بپا همهمه آید این زمزمه
دشته کرب بلا آمده فاطمه
*******
تـو عــزیز خـدا، تـو حسیـن منی
تـو صفـای دل و تــو تـوان منـی
همه روی زمین ز غمت در عزاست
همه‌جا کربلاست، همه‌جا نینواست(2)
به خدا در غمت دل ما خـون شده
دل مـا را ببین ز غمت چون شده
همه جا خیمۀ تو و عشقت بپاست
همه‌جا کربلاست، همه‌جا نینواست(2)
در عزای تو هست همه دلها حزین
مَلَک و جنّ و انس به عزایت غمین
در غم تو جهان همه مـاتم‌سراست
همه‌جا کربلاست، همه‌جا نینواست(2)
بنمـا یـک نظـر بـه سـوی عـاشقان
که بوَد چشمشان ز غمت خون‌فشان
که نگـاه تـو بـر هـمه دردی دواست
همه‌جا کربلاست، همه‌جا نینواست(2)
به علـی‌اکبر و بـه علی‌اصـغرت
به علمـدار و زینـب غـم‌پرورت
به تو و عشق تو دل ما مبتلاست
همه‌جا کربلاست، همه‌جا نینواست(2)
به تو گویم غم دل خود یا حسین
که تویی بر رسـول خـدا نور عین
به صفای تو روی زمین پر صفاست
همه‌جا کربلاست، همه‌جا نینواست(2)
*******
دانی که چرا چوب شود قسمت اتش
بی حرمتیش بر لب و دندان حسین است
دانی که چرا اب فرات است گل آلود؟
شرمندگی اش از لب عطشان حسین است
دانی که چرا خانه حق گشته سیه پوش؟
زیرا که خدا نیز عزادار حسین است
خواب دیدم مرده ام خواب دیدم خسته و افسرده ام
روی من خروارها از خاک بود وای قبر من چه وحشتناک بودتا میان گور رفتم دل گرفت قبر کن سنگ لحد را گل گرفت
بالش زیر سرم از سنگ بود غرق وحشت سوت کور و تنگ بود
ترس بود و وحشت وتنها شدن پیش درگاه خدا رسوا شدن
هر که امد پیش حرفی راند و رفت سوره ی حمدی برایم خواندورفت
ناله می کردم ولیکن بی جواب تشنه بودم در پی یک جرعه اب
آمدند از راه نزدم دو ملک تیره شد در پیش چشمانم فلک
یک ملک گفتا بگو نام تو چیست؟ آن یکی فریاد زد رب تو کیست؟
ای گنهکار سیه دل بسته پر نام اربابان خود یک یک ببر
گفتنم :عمر خودت کردی تباه نامه اعمال تو گشته سیاه
ما که ماموران حق داوریم تک تورا سوی جهنم می بریم
ناگهان الطاف حق اغاز شد از جنان درهای رحمت باز شد
مردی امد از تبار اسمان نورپیشانیش فوق کهکشان
گیسوانش شط پر جوش و خروش دررکابش قدسیان حلقه به گوش
لب که نه سر چشمه ی اب حیات بین دستانش کاینات و ممکنات
بر سرش دستمال سبزی بسته بود بر دلم مهرش عجب بنشسته بود
کی به زیبایی او گل می رسید پیش او یوسف خجالت می کشید
دو ملک سر به زیر انداختند بال خود را فرش راهش ساختند
غرق حیرت داشتم این زمزمه آمده اینجا حسین فاطمه
صاحب روز قیامت امده گوییا بهر شفاعت امدهسوی من امد مرا شرمنده کرد مهربانانه برویم خنده کرد
گفت: ازادش کنید این بنده را خانه ابادش کنید این بنده را
این که اینجا این چنین تنها شده کام او با تربت من وا شده
مادرش اورا به عشقم زاده است گریه کرده بعد شیرش داده استاینکه می بینید :در شوراست و شین ذکر لا لا ییش بوده یا حسین
خویش را در سوز عشقم اب کرد عکس من رادر دل خود قاب کرد
بارها برمن محبت کرده است سینه اش را وقف هییت کرده است
سینه چاک ال زهرا بوده است چای ریز مجلس ما بوده است
این که در پیش شما گردیده بد جسم جانش بوی روزه میدهد
با ادب در مجلس ما می نشست او به عشق من سر خود را شکست
پرچم من را به دوشش می کشید پا به رهنه در عذایم می دوید
اسم من راز و نیازش بوده است تربتم مهر نمازش بوده است
اقتدار خواهرم زینب نمود گاه می شد صورتش بهرم کبود
حرمت من را به دنیا پاس داشت ارتباطی تنگ با عباس داشت
نذر عباسم به تن کرده کفن روز تاسوعا شده سقای من
تا که دنیا بوده از من دم زده او غذای روزه ام را هم زده
با رها لعن امیه کرده است خویش را نذر رقیه کرده است
گریه کرده چون برای اکبرم با خود او را نزد زهرا میبرم
هر چه باشد او برایم بنده است او بسوزد صاحبش شرمنده است
در مرام من نیست او تنها شود باعث خوشحالی اعدا شود
در قیامت رنگ و بویش میدهم پیش مردم ابرویش میدهم
باز بالا تر به روز سرنوشت می شود همسایه ی من در بهشت
اری اری هر که پا بست من است نامه اعمال او دست من است
دوش در عالم رویا به بهشتم بردند
درآن باغ بهشت دست ملکم بسپردند
چه بهشتی همه در هاله ای از نور و سرور
طاقی از گل زده بودند تمامی همه حور
هر که دیدم به جنان مظهر زیبایی بود
ملکم داد نشان آنچه تماشایی بود
ملک گفت به هر جا طلبی لانه بگیر
و محب حسینی ز جنان خانه بگیر
تا به من از ملک این گونه سخن گشت خطاب
همه ی باغ بهشت بر سر من گشت خراب
گفتم او را که منم تشنه می ناب کجاست
همه ارنی تو خانه ی ارباب کجاست؟
عمر من در طلب دیدن دلدار گذشت
شب و روزم به هوای رخ ارباب گذشت
ببر آنجا که بهشت ازلی می باشد
ببر آنجا که حسین بن علی(ع) می باشد
بی حسینم به چه کار آیدم این باغ بهشت
بر آنجا که نماند به دلم داغ بهشت
یا به دوزخ ببریدم که بسوزند بدنم
یا نشانم بدهید آن صنم بی کفنم...
گفتم کجا گفتا به خون
گفتم چه وقت گفتا کنون
گفتم چه وقت گفتا کنون
گفتم سبب گفتا جنون
گفتم نرو خندید و رفت
گفتم سبب گفتا جنون
گفتم نرو خندید و رفت
گفتم که بود گفتا که یار
گفتم چه گفت گفتا قرار
گفتم چه گفت گفتا قرار
گفتم چه زد گفتا شرار
گفتم بمان نشنید و رفت
گفتم چه زد گفتا شرار
گفتم بمان نشنید و رفت
آندم بریدم از زندگی دل
که آمد به مسلخ شمر سیه دل
او می دوید و من می دویدم
او سوی مقتل من سوی قاتل
او می دوید و من می دویدم
او سوی مقتل من سوی قاتل
او می نشست و من می نشستم
او روی سینه من در مقابل
او می کشید و من می کشیدم
او از کمر تیغ من آه باطل
او می برید و من می بریدم
او از حسین سر من غیر از او دل
او می برید و من می بریدم
او از حسین سر من غیر از او دل
آندم بریدم از زندگی دل
که آمد به مسلخ شمر سیه دل
او می دوید و من می دویدم
او سوی مقتل من سوی قاتل
او می دوید و من می دویدم
او سوی مقتل من سوی قاتل
او می نشست و من می نشستم
او روی سینه من در مقابل
او می کشید و من می کشیدم
او از کمر تیغ من آه باطل
او می برید و من می بریدم
او از حسین سر من غیر از او دل
او می برید و من می بریدم
او از حسین سر من غیر از او دل
او می برید و من می بریدم
او از حسین سر من غیر از او دل