خواب

خواب دیدم مرده ام                            خواب دیدم خسته و افسرده ام 

روی من خروارها از خاک بود                     وای قبر من چه وحشتناک بود

تا میان گور رفتم دل گرفت                       قبر کن سنگ لحد را گل گرفت

بالش زیر سرم از سنگ بود                   غرق وحشت سوت کور و تنگ بود

ترس بود و وحشت وتنها شدن                      پیش درگاه خدا رسوا شدن

هر که امد پیش حرفی راند و رفت             سوره ی حمدی برایم خواندورفت

ناله می کردم ولیکن بی جواب                   تشنه بودم در پی یک جرعه اب

آمدند از راه نزدم دو ملک                         تیره شد در پیش چشمانم فلک

یک ملک گفتا بگو نام تو چیست؟                 آن یکی فریاد زد رب تو کیست؟

ای گنهکار سیه دل بسته پر                             نام اربابان خود یک یک ببر

گفتنم :عمر خودت کردی تباه                           نامه اعمال تو گشته سیاه

ما که ماموران حق داوریم                            تک تورا سوی جهنم می بریم

ناگهان الطاف حق اغاز شد                          از جنان درهای رحمت باز شد

مردی امد از تبار اسمان                                نورپیشانیش فوق کهکشان

گیسوانش شط پر جوش و خروش              دررکابش قدسیان حلقه به گوش

لب که نه سر چشمه ی اب حیات                بین دستانش کاینات و ممکنات

بر سرش دستمال سبزی بسته بود          بر دلم مهرش عجب بنشسته بود

کی به زیبایی او گل می رسید               پیش او یوسف خجالت می کشید

دو ملک سر به زیر انداختند                      بال خود را فرش راهش ساختند

غرق حیرت داشتم این زمزمه                           آمده اینجا حسین فاطمه

صاحب روز قیامت امده                                     گوییا بهر شفاعت امده

سوی من امد مرا شرمنده کرد                         مهربانانه برویم خنده کرد

گفت: ازادش کنید این بنده را                       خانه ابادش کنید این بنده را

این که اینجا این چنین تنها شده                      کام او با تربت من وا شده

مادرش اورا به عشقم زاده است              گریه کرده بعد شیرش داده است

اینکه می بینید :در شوراست و شین                 ذکر لا لا ییش بوده یا حسین

خویش را در سوز عشقم اب کرد                  عکس من رادر دل خود قاب کرد

بارها برمن محبت کرده است                  سینه اش را وقف هییت کرده است

سینه چاک ال زهرا بوده است                        چای ریز مجلس ما بوده است

این که در پیش شما گردیده بد                      جسم جانش بوی روزه میدهد

با ادب در مجلس ما می نشست            او به عشق من سر خود را شکست

پرچم من را به دوشش می کشید                    پا به رهنه در عذایم می دوید

اسم من راز و نیازش بوده است                         تربتم مهر نمازش بوده است

اقتدار خواهرم زینب نمود                            گاه می شد صورتش بهرم کبود

حرمت من را به دنیا پاس داشت                      ارتباطی تنگ با عباس داشت

نذر عباسم به تن کرده کفن                            روز تاسوعا شده سقای من

تا که دنیا بوده از من دم زده                             او غذای روزه ام را هم زده

با رها لعن امیه کرده است                           خویش را نذر رقیه کرده است

گریه کرده چون برای اکبرم                                با خود او را نزد زهرا میبرم

هر چه باشد او برایم بنده است                 او بسوزد صاحبش شرمنده است

در مرام من نیست او تنها شود                        باعث خوشحالی اعدا شود

در قیامت رنگ و بویش میدهم                           پیش مردم ابرویش میدهم

باز بالا تر به روز سرنوشت                    می شود همسایه ی من در بهشت

اری اری هر که پا بست من است                   نامه اعمال او دست من است